‘Liefde is een kaartspel’ zo zong Lisa Del Bo zich een weg naar het Eurosongfestival. Wel, politiek is eveneens een kaartspel. Is het u ook opgevallen? Het politieke gepoker is sinds de peiling van vrijdag begonnen. Ditmaal was het aan De Standaard & de VRT om de kaarten te delen. Wie doet het de komende 5 jaar met wie? Welke partijen zullen Vlaanderen besturen? Who’s hot and who’s not?
De N-VA lijkt over een sterke hand te beschikken. Dubbele cijfers in een peiling, de eerste keer sinds ons ontstaan. Het existentiële vraagstuk voorlopig veilig opgeborgen. Vriend en vijand erkennen dat we met BDW over een harten aas beschikken.
De vooruitzichten zijn positief. Machtsdeelname ligt binnen handbereik. Voor een anti-establishmentpartij als de onze is dit echter allesbehalve evident. Toch vind ik dat we het moeten overwegen. De N-VA mag geen schrik hebben van haar eigen schaduw. In tegenstelling tot het Belgische beleidsniveau is het Vlaamse onze natuurlijke habitat, en dus ook de Vlaamse uitvoerende macht. Maar dan wel op voorwaarde dat we voor één keer bij de regeringsonderhandelingen onze eigen galg al niet timmeren. Géén onrealiseerbare communautaire eisen in het Vlaams Regeerakkoord. Wél een zelfbewuste Vlaamse Regering die niet met zich laat sollen en ferm tegen de schenen van de federale stiefmoeder durft schoppen. Eentje die ‘Neen, neen en nog eens neen!’ durft zeggen.
Realistisch? Weet ik niet, met CD&V en Open VLD wordt dit quasi onmogelijk. Als het puntje bij paaltje komt plooien ze toch voor hun federale partijgenoten. Zelfs al wordt het een vierpartijenregering met ook LDD erbij, plooien zullen ze/we.
Met LDD en VB? Uiteraard draagt deze coalitie mijn voorkeur weg, maar dan enkel om, eenzijdig vanuit het Vlaams Parlement, de Vlaamse onafhankelijkheid uit te roepen. Zolang het electorale optelsommetje niet klopt, blijft dit echter een illusie.
Met Sp.a en LDD? Het voordeel is dat er dan geen federale pachters om de hoek loeren, maar iedereen weet dan dit scenario ideologisch pure sciencefiction is. En dan heb ik het nog niet over het cijferwerk.
Kortom, als je het wat beter overpeinst, is de knoop nog verre van ontward.
Maar goed, na het kaartendelen moet het echte werk nog beginnen uiteraard. The flop, the turn and the river are yet to come. En zoals in het echte pokerspel is het vooral belangrijk het spel van de tegenstanders te lezen, rustig te blijven en toe te slaan op het juiste moment.
En dan …
😉
Theo tuurt naar Vlaanderen en de wereld 