De internationale veiligheidssituatie is zorgwekkend.
Naast het conflict tussen Israël en Iran en de Iraanse aankondiging van gisteren om tegen alle internationale afspraken in naar 60% uraniumverrijking te gaan (90% = kernbom), naast de zoveelste raketaanval van vannacht vanwege pro-Iraanse milities op onze Westerse troepen in Erbil – Irakees Koerdistan, doet de Russische troepenopbouw aan de Europese Oostgrens de wenkbrauwen fronsen.
Oekraïne reageert en brengt haar leger in de hoogste staat van paraatheid. Zo blijkt uit deze beelden van een T-72 tanktransport in Dnipro richting de door Rusland bezette Donbass-regio in Oost-Oekraïne.
Poetin test Biden. Zowel in Oekraïne als in het Hoge Noorden maken de Russen duidelijk dat ze bereid zijn te vechten voor hun belangen. Dit deden de Russen eerder in Syrië. Hun steun aan het Assad-regime blijft onwankelbaar.
En wat doet België?
We blijven de slechtste budgettaire leerling van de intussen dertigkoppige NAVO-klas, op het Groothertogdom Luxemburg na, maar dat is gewoon te klein om militair relevant te zijn. We ontberen elke veiligheidscultuur en denken dat het wel los zal lopen. We plukken de vruchten van de NAVO-hoofdkwartieren in Brussel en Bergen, maar weigeren om het NAVO-personeel prioritair te vaccineren met als gevolg dat Polen dit nu voor ons komt doen. Wat een blamage.
De Parti Socialiste is terug op Defensie en dat laat zich voelen. Er wordt massaal aangeworven zonder veel screening, zonder fysieke testen en met een acuut gebrek aan voldoende trainingsmateriaal en trainers. Defensie als aloude tewerkstellingsbatterij est de retour. De oude vrienden worden beloond en benoemd (oa Michel Jaupart bij het WHI), het waterhoofd met veel te veel hogere officieren voor te weinig lagere kaders wordt opnieuw goed gevuld, het militair prestigematerieel trekt zonder concreet plan naar Wallonië, en er worden beloftes gedaan over nieuwe kazernes en hogere lonen zonder budgettaire duidelijkheid of zekerheid. Intussen probeert de minister de oppositie monddood te maken met politieke spelletjes en perslekken terwijl ze zelf keer op keer inhoudelijk door de mand valt…
Kortom, we zijn er nog lang niet.
Theo tuurt naar Vlaanderen en de wereld 