You will not make Europe home

Beste vrienden,

Met de regelmaat van de klok probeert men u wijs te maken dat ‘niemand ooit meer vluchtelingen binnen liet als Theo Francken’.

Dat is kortzichtige praat van de eerste orde en dat ga ik in deze post eens helder aantonen. Vooreerst “laat” ik niemand binnen. Asielzoekers staan gewoon op de stoep van de Dienst Vreemdelingenzaken en maken daarbij gebruik van het vrij verkeer binnen de Europese Unie. Het probleem van de asielinstroom betreft in de eerste plaats een probleem van gebrekkige grenscontrole aan de buitengrenzen van Europa, die zeer dringend dicht moeten voor elke vorm van illegale immigratie. Daarenboven gaan mijn diensten bij elk asielverzoek eerst rigoureus na of de verantwoordelijkheid voor de behandeling van die aanvraag wel toekomt aan ons land. In de voorbije 4 jaar werden zo 8.603 asielzoekers afgewezen met een Dublinweigering, wat een absoluut record is. Nog eens 6.246 asielzoekers kregen van mijn diensten een technische weigering, omdat ze niet voldeden aan de medewerkingsplicht. Opnieuw een record. Nog belangrijker in deze discussie is de vaststelling dat ik niet eens bevoegd ben voor het uitreiken van de erkenningen als vluchteling, noch voor het bepalen van het erkenningsbeleid. Die bevoegdheid komt wettelijk toe aan een geheel onafhankelijke instantie, namelijk het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS). Mijn criticasters verzwijgen dat opzettelijk in hun verwijten aan mijn persoon, die daardoor niet minder dan leugenachtig genoemd kunnen worden. Of ze weten het gewoon zelf niet.

Het CGVS reikte vorig jaar inderdaad meer erkenningen uit dan anders, maar ook daarvoor bestaat een logische verklaring: dit komt ten eerste door het wegwerken van de achterstand die opgebouwd werd tijdens de asielcrisis, waaronder veel dossiers van personen uit oorlogszones. En ten tweede door het feit dat er wereldwijd nooit zoveel ECHTE oorlogsvluchtelingen waren/zijn. Allemaal werden die rigoureus onderzocht, conform de Conventie van Genève, die tot nader order ook zou gelden voor een Staatssecretaris van eender welke signatuur.

Het is dus populisme troef. Vermoeiend. Men praat er maar op los, ongehinderd door enige kennis van zaken. Want ook de instroom zelf is helemaal niet hoger dan anders, wat men u ook probeert op de mouw te spelden. Het jaar 2015 was evident een uitzondering, want dat betrof het jaar van de Europese Migratiecrisis. Maar voor de jaren 2014, ‘16 en ’17 was de instroom lager dan normaal. Geen van die jaren benadert de aantallen asielverzoeken in de jaren 2010, 2011 en 2012, toen er in de verste verte geen Europese migratiecrisis te bespeuren was (zie grafiek).

Zijn de cijfers vandaag laag genoeg, als u het mij vraagt? Helemaal niet. De cijfers zijn nog steeds te hoog. Veel te hoog zelfs, want ik wil evolueren naar 0 asielverzoeken in Brussel. We moeten het huidige asielmodel, dat uitgaat van asielaanvragen op initiatief van de asielzoeker en na illegale binnenkomst, vervangen door een Australisch model, waarbij we enkel nog aan beperkte legale asielmigratie doen. Op ons initiatief. Zélf uitkiezen wie naar ons land komt dus, aan een tempo dat rekening houdt met de sociale, economische en culturele draagkracht van ons land, en waarbij we voorrang kunnen geven aan vervolgde minderheden, zoals de christenen uit het Midden-Oosten. Maar ook méér investeren in menswaardige opvang in de regio van de conflicthaarden.

Australië geeft een heldere boodschap mee aan al wie probeert het land zonder visum binnen te raken: “You will not make Australia home”. Dat moet ook in Europa gebeuren. ‘You will not make Europe home’.
En dat zál ook in Europa gebeuren. Ik trek daarvoor al jaren keihard aan de kar op Europese Raden en die kar begint nu eindelijk te keren, mede door de opeenvolgende nederlagen van links in Europa.

Ik dank jullie voor jullie vertrouwen. Hou me scherp!