Economisch ontij

Na 16 maanden paarsgroene regering is het goed om eens naar de ‘fundamentals’, de basispijlers van het Belgisch economisch weefsel te kijken.

Die ogen niet fraai, om niet te zeggen rampzalig. Ik noem er zeven:
1/ Tegen 2026 heeft België de ‘slechtste structurele begroting van Europa’ volgens het IMF;
2/ Laagste economische groei van de EU in 2022;
3/ Hoogste inflatie van Europa, met de immense energieprijsstijgingen als hoofdoorzaak;
4/ Tegen 2026 hoogste percentage overheidsuitgaven van de Westerse wereld (55% van ons BBP);
5/ Hoogste belastingsdruk op arbeid van de Westerse wereld (46% voor gezinnen, 54% voor alleenstaanden);
6/ Zowat de laagste werkzaamheidsgraad van Europa (71%);
7/ Diepste begrotingsgat van de hele Westerse wereld (-4,9%) in 2023.

Dan heb ik het nog niet over het snel groeiende verlies aan concurrentiekracht met onze buurlanden, over de 40% jongerenwerkloosheid in sommige Brusselse gemeenten of over de rampzalige arbeidsmarktparticipatie van onze snel groeiende migrantenpopulatie. Om nog te zwijgen over de groeiende werkloosheidsval, de 500.000 langdurig zieken en de smeekbeden van werkgevers om werkvolk.

‘Ja, maar de coronacrisis’, horen we nu al twee jaar als excuus. Dat maakte het er allemaal niet makkelijker op, zeker, maar heel de Westerse wereld kampt er mee. Daarom breng ik enkel vergelijkingen en die spreken voor zich.

Het geld is op, het geduld is op, de tijd is op.

Time to choose. Laten we onze eigen weg gaan. Dit land leidt ons nergens heen buiten de afgrond. Geef ons Vlaanderen. Laat de Walen hun eigen communistisch koninkrijk.