(Dit inleidend woord bracht ik bij de voorstelling van het boek ‘Vreemde Vlamingen’ van Nadia Sminate en Maaike Devreese op 20/1/2023 in Diegem.)
Dames en heren,
Beste vrienden,
‘Theo, Ik ben nu al vele jaren parlementslid, en ik doe dat graag maar ik wil echt nog meer mijn stempel drukken. Heb je geen tips?’ vroeg Nadia me. We dronken samen een tas koffie en bespraken de politieke actualiteit. Ik antwoordde: ‘Waarom schrijf je geen boek? Wie schrijft, die blijft.’ Er viel een stilte. ‘Volgend jaar bestaat het Vlaams inburgeringsbeleid 20 jaar, dat lijkt me een prima aanleiding. En dat verhaal van rechten en plichten, van verplichte inburgering, dat is nu echt iets van ons. Je volgt het al jaren als parlementslid. Schrijf er misschien samen met Maaike eens een boek over?’
Het zaadje was gepland…
Een jaar later sta ik hier. Als inleidend voorwerp. Fier op het werkstuk dat afgeleverd werd. Fier op Nadia en Maaike.
Het debat over demografie, migratie en integratie is het belangrijkste debat van deze eeuw. Toch wordt het in ons land stiefmoederlijk behandeld. Uit angst. Angst voor het extreemrechtse stigma. De intellectuele benepenheid, dominant aan onze academia, studiecentra en universiteiten, om toch maar niet bestempeld te worden als ‘racist’, maakt ernstig studie- en naslagwerk hierover moeilijk, maar dus ook moedig.
Dames en heren,
Maandag bracht de Nederlandse staatscommissie ‘Demografische ontwikkelingen 2050’ haar rapport uit over de bevolkingsaangroei. Onze noorderburen tellen momenteel 17,9 miljoen inwoners ofte 417 mensen per vierkante kilometer. De staatscommissie – voorgezeten door een staatsraad van de Nederlandse Raad van State – adviseert een gematigde groei van de bevolking. Dat zou moeten neerkomen op een bevolking van 19 à 20 miljoen inwoners tegen 2050. Dat zou volstaan om de veroudering van de bevolking op te vangen.
Het rapport stelt dus wel een duidelijke grens aan de bevolkingsgroei, zoniet telt Nederland 23 miljoen inwoners tegen 2050. ‘Onwenselijk!’ aldus de commissie want dit zorgt voor immense problemen op vlak van milieu, huisvesting, mobiliteit, onderwijs, sociale cohesie…
Om de Nederlandse bevolkingsaangroei te temperen zijn er maatregelen nodig. En aangezien de groei er niet komt door een natuurlijke aangroei van meer geboortes dan overlijdens, maar wel en quasi ENKEL door het positieve migratiesaldo, moet de immigratie beperkt worden, concludeert de commissie. Ze houdt een pleidooi voor minder asielmigratie en meer opvang in de regio, een beperking van de ongebreidelde internationalisering van het Nederlandse hoger onderwijs en selectievere arbeidsmigratie.
Beste vrienden,
Als men deze oefening zou toepassen op Vlaanderen komt met tot volgende vaststellingen. Vlaanderen heeft een bevolking van 6,8 miljoen mensen ofte een bevolkingsdichtheid van 490 inwoners per vierkante kilometer. Dat is meer dan in Nederland. Vlaanderen kende in 2022 een bevolkingsgroei van maar liefst 1,1% of 76.000 inwoners. Een stad als Kortrijk, Oostende of Sint-Niklaas erbij. Op één jaar tijd. En ook hier is dit in hoofdzaak toe te schrijven aan het positief internationale immigratiesaldo. Kortom, de situatie in Vlaanderen is nog ernstiger dan in Nederland.
Bij ons echter geen demografische commissie, geen staatsraden en expertencommissies. Waarom niet? Het is een taboe. De enige recente en soortgelijke studie in dit land, is de studie over de economische impact vanimmigratie in België van de Nationale Bank die eind 2020 opgeleverd werd. Ze kwam er na lang en expliciet aandringen van Johan Vanovertvelt en mezelf. En hoewel op zich verdienstelijk, werd er met de communicatie bedenkelijk geschoven richting ‘immigratie brengt geld op’. Door met een momentopname te werken in plaats van met de gebruikelijke kostprijsberekening over de hele levensloop, verscheen er enkel positieve, politiek correcte berichtgeving over de economische impact van migratie. Op mijn inhoudelijke kritieken op deze studie, geformuleerd tijdens de parlementaire bespreking, kreeg ik van Pierre Wunsch en zijn onderzoeksteam nooit antwoorden. Een intellectuele ontgoocheling van jewelste.
Dames en heren,
Van taboes geen sprake in ‘Vreemde Vlamingen’. Het is een streng maar rechtvaardige evaluatie van 20 jaar inburgeringsbeleid in Vlaanderen. Een lezenswaardig boek met een visie voor de toekomst.
Proficiat, dames en veel succes.
Theo tuurt naar Vlaanderen en de wereld 