Terugkeer, terugkeer, terugkeer

Woensdag bespreekt de Kamercommissie Binnenlandse Zaken de begroting 2017 voor de luiken Asiel & Migratie en Administratieve Vereenvoudiging.

De voorbije jaren was er telkens veel te doen over het budget voorzien voor terugkeer. Mijn stelling is dat zowel organisatorisch als budgettair de socialisten de terugkeerdiensten kreupel hebben geslagen. Ik schreef er recent een veelgedeeld opiniestuk over.

Kortom, het is cruciaal dat er opnieuw geïnvesteerd wordt in terugkeerbeleid. Meer mensen moeten terug, vrijwillig als het kan, gedwongen als het moet. En vaak moet het gedwongen, zeker bij bajesklanten en ander tuig. Die willen quasi nooit vrijwillig terug, politieaanpak en gevangenisregime in het thuisland indachtig.

Wij houden woord. Het terugkeerbudget stijgt onder onze regering fors en dit in bijzonder moeilijke budgettaire omstandigheden. In 2017 gaan we naar 85 mio euro. Een stijging met 34% tov 2014, en met 20% tov 2016.

Met dit extra geld en personeel verhogen we verder de capaciteit in de gesloten centra voor illegalen. Ik erfde immers – met amper 420 plaatsen – het laagste aantal plaatsen in gesloten centra in vele, vele jaren. Momenteel zitten we aan circa 600 plaatsen, maar ook dat moet nog verder omhoog want hoe meer plaatsen, hoe meer uitwijzingen.

Het effect van dit versterkte terugkeerbeleid is onmiskenbaar. Niet alleen breken we alle verwijderingsrecords van criminelen, ook de algemene verwijderingscijfers stijgen fors. 2016 wordt een goed jaar niettegenstaande het feit dat we door de vreselijke terreuraanslagen de luchthaven 6 weken niet konden gebruiken voor repatriëringen. Alles lag stil. Ook de cipiersstakingen waren een stevige tegenvaller.

Met een kleine 11.000 verwijderingen voor 2016 kan ik best leven, in 2017 moet het aantal echter verder stijgen. Opnieuw met de hoofdfocus op het immense ‘reservoir’ aan criminele illegalen in onze gevangenissen. De noodzaak hiervan werd afgelopen week nog maar eens pijnlijk aangetoond.